Renata Jasińska pochodziła z Zielonej Góry, gdzie urodziła się u 1953 r. Ukończyła studia w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Krakowie (1978 i zaczęła grać na scenie Lubuskiego Teatru jeszcze jako studentka.
W 1978 r. na cztery sezony (1981) trafiła do Wrocławskiego Teatru Lalek we Wrocławiu, a potem związała się z Teatrem im. Cypriana Kamila Norwida w Jeleniej Górze (do 1987).
Od 1980 r. była członkinią Solidarności, potem także współpracowniczką Komitetu Kultury Niezależnej we Wrocławiu oraz wrocławskiego niezależnego teatru Nie Samym Teatrem.
W latach 1984-1987 współtworzyła – wspólnie z Iwoną Stankiewicz aktorką oraz aktorem Andrzejem Nowakiem – niezależny teatr Scena 44, którego spektakle prezentowane były m.in. w kościołach na terenie całej Polski. Ze względu na działalność polityczną została zatrzymana przez Służbę Bezpieczeństwa, a następnie usunięta z jeleniogórskiego teatru.
W roku 1987 ponownie trafiła na wrocławską scenę – Teatru Współczesnego, gdzie zagrała kilka ważnych ról, m.in. Duni w „Zbrodni i karze” Dostojewskiego.
Potem (1992) całkowicie poświęciła się tworzeniu i kierowaniu wrocławskim Teatrem Arka. Była jego spiritus movens, odważnie i z rosnącym powodzeniem rozszerzała zakres działalności artystycznej. W 2004 r. zaprosiła do realizowanych przez siebie przedstawień osoby niepełnosprawne jako aktorów, którzy stali się równie ważną częścią zespołu, jak zawodowi aktorzy, i występowali w niemal każdym spektaklu.
Po raz pierwszy osoby niepełnosprawne, zaproszone po warsztatach artystycznych prowadzonych w zaprzyjaźnionych ośrodkach, zagrały obok zawodowych aktorów w „Kuglarzach Pana Boga”. – Odkryłam w nich talent, obycie sceniczne spontaniczność i niesamowitą teatralną intuicję – mówiła wówczas Renata Jasińska.
Za swoją pracę artystyczną otrzymała wiele nagród w Polsce i za granicą, m.in. na Międzynarodowym Festiwalu Teatru Lalek w Zagrzebiu (1978 ) I nagrodę za rolę Pinokia, na toruńskim Festiwalu Teatrów Jednego Aktora (1979) – nagrodę za rolę Pani w „Pokojówkach” Geneta. Wręczono jej Nagrodę Miasta Wrocławia (1980), Nagrodę Polcul Foundation za działalność artystyczną NTSCiC (1986), Nagrodę Ministra Kultury i Sztuki za osiągnięcia w dziedzinie teatru (2004), Złoty Medal – Zasłużony dla Województwa Dolnośląskiego (2013) i Honorową Odznakę Towarzystwa Miłośników Wrocławia (2013).
W podziękowaniu za działalność opozycyjną odebrała wyróżnienie dla siebie i Sceny 44 – za walkę o wolność Polski w latach 1983-1988 (2016, Piechowice), Krzyż Solidarności Walczącej (2016), Krzyż Wolnosci i Solidarności od Prezydenta RP (2017)i Medal Niezłomnych od dolnośląskiej Solidarności (2017).
Uroczystość pożegnania Renaty Jasińskiej odbędą się 10.08.2019 r. o godz 11.00 na cmentarzu Kiełczowskim na Psim Polu we Wrocławiu.
