Muszla i ksiądz + Pies andaluzyjski

Film opowiada historię księdza, który zostaje pochłonięty przez swoje obsesyjne pragnienia, w szczególności niezdrową fascynację piękną, ale niedostępną kobietą. W filmie pojawiają się metaforyczne obrazy, które przedstawiają wewnętrzne konflikty duchownego, próbującego pogodzić swoje pragnienia z obowiązkami religijnymi. Film powstał w oparciu o scenariusz Antona Artauda, jednego z najbardziej znanych surrealistów, który później opracował teorię „teatru okrucieństwa”. Mimo współpracy z Dulac, Artaud krytykował ostateczną wersję filmu, twierdząc, że reżyserka nie zrozumiała w pełni jego wizji. Konflikt między twórcami odzwierciedla różnicę w podejściu do surrealizmu i kina: Dulac bardziej koncentrowała się na wizualnych eksperymentach i abstrakcyjnych formach, podczas gdy Artaud podkreślał dramatyczny wymiar ludzkiej psychiki. Jest to ciąg niepowiązanych ze sobą scen, które przedstawiają chaotyczną i pozornie nonsensowną narrację, pełną szokujących i symbolicznych obrazów. Film jest zaplanowany tak, by wywoływać podświadome emocje, nie próbując tłumaczyć wydarzeń w logiczny sposób. Przykładem jest słynna scena otwierająca, w której Buñuel przecina brzytwą oko kobiety, co od razu wywołuje skrajne reakcje u widzów. Buñuel i Dalí stworzyli scenariusz filmu w oparciu o swoje sny. Postanowili, że nie będzie on zawierał żadnych racjonalnych połączeń między scenami, odrzucając tradycyjną narrację i logikę przyczynowo-skutkową. Film miał być wyrazem ich fascynacji psychologią, zwłaszcza teoriami Zygmunta Freuda, dotyczącymi snów i podświadomości.